Chcesz być na bieżąco z nowościami ze świata technologii. Zapisz się do bezpłatnego newslettera
Intel sukcesywnie poszerza swoją ofertę procesorów, wprowadzając na rynek zgodnie z przyjętą strategią Tick-Tock kolejne modele procesorów z rodzin Pentium i Core. W niespełna 4 miesiące po zniesieniu embarga i równocześnie postępującej aklimatyzacji tychże jednostek na rynku, mamy okazję jeszcze raz zrewidować pewne założenia, i wyciągnąć na wokandę również inne wyniki zbiorcze. Tym razem w naszej redakcji zagościł najwydajniejszy procesor wchodzący w skład jednostek 4 generacji o nazwie kodowej ‚Devils Canyon’, które pomimo nieco odmienionej nazwy roboczej, w dalszym ciągu bazują na bardzo dobrze nam znanej mikroarchitekturze Haswell. Jakie zmiany poczyniono, jakich rezultatów w podkręcaniu po usprawnieniu przewodnictwa cieplnego się spodziewać, oraz które z deklaracji okażą się w pełni prawdziwe, a które będziemy zmuszeni zaliczyć jedynie na poczet teorii bez pokrycia, o tym dowiecie się po lekturze niniejszej publikacji.
O architekturze słów kilka
Zmian wbrew pozorom nie uświadczymy wiele, w tok obranego cyklu Tick-Tock najnowszy narybek Intela jest jedynie drobnym krokiem naprzód. Na próżno doszukiwać się tutaj zmian na miarę lat 07′-08′ kiedy w naszych konfiguracjach stopniowo zaczęły gościć procesory Core 2 Duo które wywołały niemały przewrót jak na ówczesne realia, niemniej jednak, owy progres został zachowany również w tym przypadku. W dalszym ciągu kontynuowana jest implementacja czterodrożnego kontrolera rozkazów, oraz systematyzowanie instrukcji maszynowych dzięki zastosowaniu technologii Macro-op i Micro-op …i również w tej kwestii nic nie uległo zmianie. Miejsce kontrolera pamięci nadal znajduje się w agencie systemowym, podobnie sprawy mają się z szyną DMI, oraz PCIe. Mamy magistralę pieścieniową, mamy LLC…..generalnie rzecz ujmując – sztampa. Zarówno od strony części wykonawczej, i nadrzędnej procesora, z wyjątkiem wprowadzenia instrukcji TSX-NII nie zaznaliśmy żadnych znaczących zmian względem poprzednika, nawet w kontekście samego IPC, gdyż ten współczynnik pozostaje niezmienny. Jednak w dzisiejszej recenzji postaramy skupić się jedynie na najważniejszych z użytkowego punktu widzenia aspektach, wszak to one nas najbardziej interesują
Jedną z najczęściej omawianych usprawnień, jest zmiana materiału termoprzewodzącego pomiędzy rdzeniem procesora a odpromiennikiem ciepła, na materiał o lepszych właściwościach termicznych, co przynajmniej w teorii, pozwoli na uzyskanie pewnego buforu.
Po drugie – Przeprojektowano centralną część procesora. Producent zdecydował się na zastosowanie innych kondensatorów SMD, i cewek w obrębie ścieżek połączeniowych, takie posunięcie ma na celu poprawę możliwości podkręcania.
Core i7 4790k w pełnej krasie
Pierwsze co rzuca się w oczy – taktowanie bazowe. Względem 4770k Devils Canyon taktowany jest zegarem 4GHz zaś sam TurboBoost 2.0 pozwala wymusić taktowanie rzędu 4.4GHz dla jednego rdzenia fizycznego, oraz 4.2Ghz w momencie symultanicznego obciążenia wszystkich rdzeni, taki zabieg jednocześnie wymusił zastosowanie wobec 4790k wyższego napięcia domyślnego, w konsekwencji czego minimalnie wzrósł nam sam współczynnik TDP (skrót. Thermal Design Power) W tym miejscu warto jeszcze napomknąć o implementacji jednego z mechanizmów wirtualizacji o nazwie VT-d czego zarówno procesory Sandy Bridge, Ivy Bridge, oraz Haswell nie oferowały. Także w przypadku DC zastosowano ten sam układ graficzny tj. HD4600 bedący jednocześnie najwydajniejszym iGPU w dotychczasowej ofercie procesorów Intel. Na podkładzie znalazło się również miejsce dla technologii HyperThreading (SMT) nieustannie towarzyszącej jednostkom linii i7 od czasu premiery układów Nehalem.
Zdjęć produktu:
Copyright power by:
ITPC.net.plNa portalu ITPC znajdziecie Państwo najnowsze informacje ze świata IT, wyczerpujące recenzje najnowszego sprzętu oraz forum dyskusyjne, gdzie można rozwiązać problemy techniczne.Historia ITPC sięga 2009 roku…
INTEL CORE I7 4790K 
INTEL CORE I7 4790K 
