Po wstępnej konfiguracji możemy przejść do testów wydajności. Nie oczekuję w tym przypadku demona prędkości z prostego powodu. Jest to urządzenie wykastrowane m. in. z gigabitowych portów LAN i Wi-Fi w standardzie AC. Bądźmy szczerzy. Nie nadaje się ono do stworzenia szybkiego dysku sieciowego i wymiany dużej ilości ciężkich plików.

Testy zostały przeprowadzone w kilku połączeniach:

– klient – router – serwer

– klient – router (2,4GHz) – serwer

– klient – router (5GHz) – serwer

– klient – router – pendrive

– stress test

Jak wspomniałem we wstępie, mamy do dyspozycji tylko interfejsy RJ-45 w standardzie 100Base-TX, co nie pozwoli nam na rozwinięcie zbyt wysokich prędkości. Udało się wycisnąć z niego około 91Mbps. Powiedzmy sobie szczerze. Taka prędkość nie zadowoli osób, które chcą stworzyć dysk sieciowy lub podpiąć serwer NAS z macierzą RAID.

Przepustowość na częstotliwości 2,4GHz w standardzie IEEE 802.11n jest na zadowalającym poziomie. Wynik był przewidywalny, gdyż jest po prostu ograniczeniem dla tego standardu. Średnia prędkość jaką osiągnęliśmy to 67Mbps. Router ten nie odstaje od propozycji droższych.

W pewnym sensie jestem rozczarowany tym, że producent nie zdecydował się na standard AC. Niedosyt przy porównaniu do wcześniej testowanego produktu pozostaje. Mamy do dyspozycji więcej kanałów co pozwoli uniknąć konfliktów w miejscach obleganych przez wiele sieci, ale dostajemy problem w postaci gorszego zasięgu wynikającego z zastosowanej częstotliwości. Średni transfer uzyskany podczas przesyłania różnych plików testowych to 88,5Mbps.

Chętnie bym przetestował prędkość odczytu i zapisu z pendrive z wykorzystaniem połączenia przewodowego, lecz nie mam takiej fizycznej możliwości. Jedyna opcja jaką udostępnia producent to odczyt danych z serwera DLNA. Jedyne co mogę w tym przypadku mogę sprawdzić to płynność streamingu. Jak się spodziewałem, wyniki są zadowalające. Film trwający półtorej godziny, zajmujący około 8GB, bez problemu został odczytany na komputerze kliencie, bez żadnych zacięć i okresowego buforowania.

Poprzedni stress test polegał w głównej mierze na udostępnieniu wszystkim użytkownikom odbezpieczonej sieci bezprzewodowej, co jest zwykle sporym problemem w przypadku urządzeń budżetowych. Podczas konfiguracji Wi-Fi wspomniałem o pewnym ograniczeniu w postaci maksymalnej ilości klientów. Uniemożliwia to przeprowadzenie wcześniej przedstawionego testu, ale nie wyklucza wszystkich możliwości. Doszedłem do wniosku, że skoro producent chciał nam utrudnić to powinien się bardziej postarać.

Obciążyłem router podłączając przewodowo cztery access pointy działające w standardzie Wi-Fi N z wyłączonym DHCP. Pełnią one rolę punktów dostępowych bez możliwości przydzielania adresów z własnej puli, lecz rozdzielają one IP udostępnione przez testowany sprzęt. W ciągu tygodniowego sprawdzianu, codziennie logowało się przez router około 530 klientów, a w szczytowym momencie, jednocześnie było połączonych 380 odbiorników. Jest to o wiele więcej niż przewidziała firma Planet i w teorii powinno to zatkać sieć. Tak się nie stało, wszystko działało stabilnie, tylko panel zarządzania działał jeszcze wolniej. Temperatura pracy była dość niepokojąca jak na tego typu sprzęt, choć jest to prawdopodobnie przypadłość tego modelu, gdyż potrafi on się rozgrzać nawet w trybie bezczynności.