Optoma UHD65 to jeden z tych produktów, z którymi ciężko jest się rozstać po testach. Pomijam tutaj kwestię jakości wykonania i wyglądu, bo jest to kwestia drugorzędna w przypadku projektorów – montujemy je raz i zapominamy o ich istnieniu. Skupmy się raczej na obrazie. Ilość opcji w menu nie powala, ale znajdziemy tam w sumie wszystko co niezbędne aby dostosować go do własnych potrzeb. Jakość reprodukowanego obrazu w połączeniu z kilkoma genialnymi rozwiązaniami sprawia, że wielogodzinne seanse nabierają jeszcze lepszego kolorytu – aż nie chce się przerywać seansu. Głównie urzekł mnie HDR potrafiący wydobyć nawet ze średniej jakości materiału głębię – co powinno ucieszyć oko nawet laika w tej dziedzinie. W połączeniu z technologią upłynniania obrazu (PureMotion) potrafi zaskoczyć niejednego odbiorcę. Muszę dorzucić jednak drobny kamyczek do tego usłanego różami ogródka. W przypadku automatycznego “przekształcania SDR > HDR” występują drobne problemy z bardzo jasnym odcieniem żółtego. Pojawia się to tylko i wyłącznie na prześwietlonych elementach generując nieprzyjemne schodkowe przejścia tonalne. Widoczne są one sporadycznie i tylko w specyficznych warunkach. Raczej w dobrej jakości materiałach źródłowych się to nie zdarza.

W sumie to ciężko jest podsumować ten test. Z pośród ogromu zalet udało się wyłonić jedną drobną wadę, która widoczna jest tylko w specyficznych warunkach. W sumie to jedyną rzeczą do jakiej można się realnie przyczepić to cena. Dla większości domorosłych kinomaniaków jest ona zaporowa.